Festiwal Conrada organizowany jest przez Miasto Kraków, Krakowskie Biuro Festiwalowe oraz Fundację Tygodnika Powszechnego. Jest to największe międzynarodowe wydarzenie literackie w Polsce i jedno z największych w Europie.

Celem festiwalu jest prezentacja literatury światowej powstającej w różnych zakątkach globu, zakorzenionej w różnych kulturach, wyrastającej z odmiennych doświadczeń, a także inicjowanie intensywnych dyskusji artystycznych i społecznych.

Tegoroczna 11. edycja festiwalu odbywa się pod hasłem Literatura i rzeczywistość.

Na stronie organizatorów czytamy: O literaturze można mówić różnie. Na przykład jak o wielkiej bibliotece, w której wielopiętrowych labiryntach można się schronić przed światem. Albo jak o ekspresji uczuć czy myśli, bez której człowiek trwałby zaszpuntowany w swoim wnętrzu. Albo jak o wspólnocie czytelników, których łączą podobne wrażliwości. Albo wreszcie jak o międzynarodówce autorów, którzy dają nam pokarm do myślenia, mówienia i marzenia. Tak argumentowaliśmy na Festiwalu Conrada do tej pory i nadal tak myślimy, albowiem literatury nie da się objąć jedną definicją, czy jedną metaforą. Z każdą edycją zmieniamy nieco kąt, pod jakim na literaturę patrzymy i wielość tych kątów odsłania nam nieprzebrane bogactwo literatury, za pomocą której oglądamy rzeczywistość.

W tym roku postanowiliśmy dotrzeć do samego centrum naszej fascynacji literaturą. Do tej pory staraliśmy się pokazywać jak o rzeczywistości mówić. Teraz postaramy się, dzięki naszym autorom i naszym czytelnikom, powiedzieć eczym jest literatura jako rzeczywistość, albo dokładniej: jak rzeczywistość się staje dzięki literaturze. Jeszcze dokładniej: jak literatura wysławia różne rzeczywistości.

Zacznijmy od tego, że w różnych językach rzeczywistość wygląda inaczej. Po polsku rzeczywistość tworzą rzeczy, podobnie po francusku i po angielsku. Ale już w tym ostatnim wypadku, mamy nie tylko reality (od łac. res, rzecz), ale także actuality (od łac. actio, czynność). Tę dwuznaczność, której nie zachowuje polszczyzna, zna też język niemiecki.[...]  Niektórzy myślą więc o rzeczywistości jako zbiorze rzeczy, w którym człowiek się odnajduje, ale dla innych rzeczywistość jest wynikiem ludzkiego działania. W pierwszym wypadku gotowa już rzeczywistość działa na człowieka, w drugim – to człowiek wytwarza rzeczywistość. Jak? Głównie mówiąc. Żyjemy w takiej rzeczywistości, jaką sobie w słowach przyszykujemy i nie chodzi tylko o to, że rzeczywistość zmienia się wedle narodowych języków. Chodzi bowiem o to, że ci, którzy podobnie myślą, czują i mówią, żyją w podobnej rzeczywistości, ci zaś, którzy nie mogą się co do najważniejszych spraw zgodzić, mieszkają w rzeczywistościach różnych.

Grupa młodzieży z naszej szkoły szukała odpowiedzi na pytanie jak literatura, dzięki dostępnym sobie środkom, tworzy różne rzeczywistości i jak te różne, niewspółmierne ze sobą rzeczywistości ze sobą rozmawiają, ze sobą się spierają i ze sobą walczą?